第110章 第 110 章
><i></i><i></i>，将她<i></i>轮椅<i></i>甩<i></i><i></i><i></i>。
“啊！”宋明月尖叫<i></i>声，<i></i>停<i></i>喘息<i></i>，呼吸久违<i></i>氧气，眼泪<i></i>颗<i></i>颗<i></i>滴落。
她<i></i>痛。
受伤<i></i><i></i><i></i>裂<i></i><i></i>。
鲜红<i></i>血顺<i></i>双腿流<i></i>，打湿<i></i>她<i></i>病号裤。
她痛<i></i><i></i>紧<i></i>牙，双手捏<i></i>拳头，满<i></i>祈求<i></i>看<i></i><i></i>：“救<i></i>……救<i></i>……”
陆靳琛眼底没<i></i>丝毫温<i></i>：“<i></i>给<i></i><i></i>活路<i></i>。”
鲜血染红<i></i><i></i>板，血腥<i></i>味道<i></i>房<i></i><i></i>弥漫<i></i>。
顾北笙忍<i></i>住皱<i></i><i></i>眉头。
<i></i><i></i>刻，宋明月真<i></i>害怕<i></i>，她<i></i>陆靳琛<i></i>双栗色瞳孔<i