第142章 第142份告白
;/i>让<i></i>回<i></i>过<i></i>遍之前<i></i>那种生<i></i>，<i></i>觉得自己过<i></i>下来。
<i></i>简单，因<i></i><i></i><i></i>薄执，儿子也还小，<i></i>跟着吃苦。
薄执<i></i><i></i>拽起来，贴到<i></i>身后，<i></i>陌<i></i>搂<i></i>怀<i></i>，“都<i></i><i></i><i></i>错，<i></i><i></i><i></i>早些找到<i></i>，<i></i>就<i></i>必<i></i><i></i>辛苦<i></i>。”
“跟<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i>。”陌<i></i>扭<i></i><i></i>着<i></i>，捧起<i></i><i></i>脸印<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i>那时候年纪小，<i></i><i></i>开，如<i></i>抛却那些世俗，<i></i>跟<i></i>，根本<i></i>会分开<i></i><i></i>多年，而且，还轻松<i></i>多；
年<i></i>轻狂，经<i></i>起<i></i><i></i>刺激<i></i>自尊<i></i><i></i>作祟，所<i></i><i></i>会那<i></i><i></i><i></i>得失<i></i>获取，<i></i>就担<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>底失<i></i>价值；
<i></i><i></i><i></i>薄执<i></i>什<i></i><i></i>啊，能<i></i><i></i>璞玉<i></i><i></i>，<i></i><i></i>就<i></i><i></i>块<i>