第122章 第122份告白
</i>神，<i></i><i></i>低着<i></i><i></i><i></i>烟鬼，忽然<i></i>抬起<i></i>来，眸光之<i></i>更<i></i>寒芒迸射，<i></i><i></i>强<i></i><i></i><i></i>息波动自其周身轰然扩散开来。
“<i></i>然，雪域<i></i><i></i><i></i>些鬼物，除<i></i>雪域深处那些，<i></i><i></i><i></i>感应到修士<i></i>息之前，都<i></i>会循着<i></i>息传来<i></i>方<i></i>本能前行。”
御风凌空而<i></i><i></i>许太平，<i></i><i></i>到<i></i><i></i>幕时，嘴里小声喃喃自语<i></i><i></i>句。
黄晋鹏等<i></i>，<i></i><i></i>也算<i></i>帮<i></i>证实<i></i><i></i><i></i>猜<i></i>。
“砰！”
<i></i>时，那十几名御剑包围住<i></i>烟鬼<i></i>剑修，被<i></i>烟鬼身<i></i><i></i>息波动引动<i></i>罡<i></i>，震得齐齐<i></i>空<i></i><i></i>后滑行<i></i><i></i>丈。
“对<i></i>住<i></i>
，几<i></i>。”
当再<i></i><i></i>嗅到<i></i>烟鬼身<i></i>那股带着烟草味<i></i><i></i>独<i></i><i></i>息后，许太平先<i></i><i></i>皱眉，然后面带歉<i></i>地喃喃自语<i></i><i></i>句。
<i></i>被<i></i>烟鬼追杀<i></i>那几天里，<i></i><i></i>味简<i></i>就<i></i>许太平<i></i>噩梦。
“轰！……”
还未<i></i>识到危险<i></i>黄晋鹏等<i></i>，<i>&